De zon – hoog aan de hemel –
Schittert tussen herfstbomen op hoge poten
Reikend naar de witblauwe hemel
Ik zie de geur van natte bladeren
En dauwend gras
Ik voel de koude wintertoppen
Van mijn vinger en teen
Genietend kijk ik naar mijn uitblazende ademdamp
Terwijl ik de geur van zonneherfst weer binnen neem. ©Sabrina MAES
‘Ga aub NIET lopen dit weekend’, sloot de kinesessie van vandaag af. Deze was redelijk pijnlijk en voelde veel intenser aan dan voorheen.
Een scherpe pijn had zich meester gemaakt van HET BEEN deze nacht. Plots, zomaar, daar was het weer…toch die file gisteren?
Ik heb sedert vandaag een beloningsysteem: als ik mijn oefeningen probleemloos en zonder gevloek, tranen, gezucht, aarzeling en pijn kan uitvoeren dan mag ik 15 minuutjes lopen. Onder toezicht, op de loopband dus.
Maar ik kan ze niet vandaag, op 15 stokte het volledig…Na afloop was HET BEEN redelijk buiten gebruik en volledig in kramp. Dus hoop ik dat ik binnenkort geen rolmops ben die ze van de ene plek naar de andere moeten duwen. Al die energie moet toch ergens naartoe? Eten, koekje toe, nog een snoepje, oh dat aperitiefje lijkt me ook wel wat.
Even later werd het beloningsysteem al weer bijgesteld: ‘Liefst zou ik hebben dat je begint met 5 minuutjes’….maar voor Nieuwjaar zou ik opnieuw LOOOOPEN en op 01.01.2014 serieus trainen.
Geduld. Oefenen en oefenen dus staan op het programma voor dit lange weekend.
