Je ziet het zo – ze staren vervreemd
en speuren naar het tere raakpunt,
de kruising waarop liefde…herneemt,
en tollend rollend zich tot ‘doel’ – punt
vormt. Een frons licht op als ze verneemt
dat ’t raakvlak is vervormd, een keerpunt
waarop eenzaamheid het geheim neemt
zodat elke rimpel als brandpunt
striemt. Hij ontspringt de stille dans der
vragen en verlangens, die gedood
worden in de stilte van de nacht.
Hij kust in zijn gedachten zijn ster
en kijkt voor zich uit sinds hij besloot
dat ‘hij’ – zijn toekomst – ginds op hem wacht
(c) Sabrina Maes
