Mijn handen zijn als perkament.
Diep gegroefde rimpels – vergeeld –
vormen een tastbaar testament
van hoe mijn leven werd bedeeld.
Gedegradeerd tot hartpatiënt
was ik ooit het Joodse boegbeeld:
– zetelend in het parlemenT
bepaalde ik ons toekomstbeeld –
Nu ben ik slechts de componist
van zieke kreunende klanken
die door wandelgangen galmen.
Vage schets van een cartoonist
die toont hoe de databanken
gegrift staan in zijn handpalmen.
©Sabrina Maes
