32 jaar ‘wil’ ik al naar Auschwitz, om te zien, te voelen, te ruiken. Ondergedompeld worden. In de geschiedenis. 2014. Dan is het zover. Na 2 nachten redelijk weinig slaap en nervositeit richting Auschwitz.
14 augustus 2014 Vroeg op want we moesten er voor 10 uur zijn als individuele bezoeker. Dat lukte dus niet. Kleine wegen, veel verkeer. Stapvoetse hindernissen dus. Het werd na zoeken er nog bovenop 10 uur 40. Aanschuiven. Aan de inkom en controle. Een gigantische drukte. Een mengelmoes aan talen, rassen, leeftijden en categories. Lange, lange wachtrijen. …ik was overtuigd – na eveneens me geïnformeerd te hebben – dat het gratis was.om het muzeum Auschwitz-Birkenau te bezoeken. Niet om het geld, gewoon het idee ‘geen commerce’. Maar dat draaide anders uit. Rugzak verboden. Verplichte vestiaire. 2 Zloty. Alleen bezoek: verboden. Gids verplicht. Neen ik wil geen audio op mijn hoofd….dan kom je er niet in.
70 Zloty’s. 11 uur 30 vertrok de Engelse ‘groep’. Ik wou niet in groep. Ik wou alleen slenteren door het verleden, de geschiedenis. Kinderen niet aangeraden onder de 14. Ik zag aantallen kleine kinderen. Die later ook huilend aan de kant zaten, of op de nek van de ouders, of die gewoon de tour verlieten. Het is ook geen plaats voor kleine kinderen, te lang, te drukkend. Ik was ontgoocheld. Beetje stil. Het werd een drukke dag. Chaos en drukte. Snel en gehaast waren we 3 uur onderweg in Auschwitz. De pendelbus op en naar Birkenau. Geen eten, geen drinken. Geen tijd. 8 minuten voor een sanitaire stop tussendoor. Nog snellere pas in Birkenau. Een race bijna tegen de klok. Het werd een drukke, warme tocht. Beetje ontgoocheld nog steeds. Het was teveel in banen geleid, te veel volk, te veel chaos, bordjes ‘gids hier’, lawaai en geroezemoes alom. Birkenau. Was rustiger, was slenteren in de tijd. Al snel liepen we achter aan de groep en moesten ze steeds wachten….tot het wachten ophield. Hier bekwam ik het beeld dat ik had, 32 jaar lang. Een impressie voor eenieder. Onderneem de reis. Wees zelf getuige van deze waanzin. In gedachten, stil…. Per dag laat ik een korte foto impressie volgen. Alles ineens zou teveel zijn. Tijd om stil te staan is meer dan op zijn plaats. Breng regelmatig een bezoekje. Sabrina 14.08.2014
15.08.2014 Auschwitz. Crematorium. Gaskamer en verbrandingsoven.
16.08.2014
Het enige wat rest. Achter glas. Zoveel herinneringen. Bezittingen op een berg. Kledij, schoenen, brillen, haar, borstels, protheses….Een nummer. Een naam. Een foto.
17.08.2014
Auschwitz geen ontkomen aan. Polen, Russen, Roma…tot een volledige groep ‘Joden’. Eerst een selectie later in Birkenau rechtstreeks met de trein tot in de gaskamer. Zelfs op 1 dag, instappen en uitstappen uit het leven. Het kon niet snel genoeg gaan. Kinderen, vrouwen, mannen. Een nummer, een naam, een foto rest. Uithongeren, pesten, verstikken, vergassen, verbranden…
