Bosbrand Chiberta Forêt, Anglet, Frankrijk
Niets speciaals…
30 juli 2020 werden we verrast door een lichtgrijze hemel. Bij navraag aan de receptie van het resort bleek er een brand in het parkbos op zo’n 400 meter afstand. “Niets speciaals.” Het was 20.00 uur.
Locatie: Chibertabos, Anglet, Franrkijk
Een raar voorgevoel deed me toch naar de kamer gaan om ‘spullen’ op te halen ‘voor het geval dat’.
Snel nadenken: paspoort, bril, lenzen, auto sleutels, laptop, camera, een vestje voor de koude, water, koeken (we hadden nog niet gegeten), yes GO!
Stijn nam ook nog shirts mee (spullen die hji net kocht)
We hadden net niet alles bij elkaar gehaspeld toen het brandalarm afging.
Slikken, paniek, en toch hoofd koel houden. Mondmaskers niet vergeten! Die hebben uiteindelijk wel geholpen om (ook) de brandlucht tegen te houden.
Liften al geblokkeerd, dus we snellen langs trap en achteruitgang naar het strand.
15 minuten later
Ondertussen kleurt de hemel bloedrood en pikzwart. 15 minuten later.
Watervliegtuigen ingezet
We hangen een uur op het strand. Ik bel de verzekering en laat een dossier aanmaken. Na enige tijd hoor ik geroep en de naam van ons resort. Het is al pik donker.
We gaan naar de beachweg en krijgen een flesje drank, onze naam wordt genoteerd en plots komen een 5-tal politie auto’s aangereden. Zij raden ‘rustig’ aan om zo snel mogelijk van het hotel weg te wandelen – over het strand -. 5Km verderop verzamelen aan een parking ‘Chamber d’amours’.
De brand zou ongeveer 20 minuten hebben om resort te bereiken
De brand zou ongeveer 20 minuten nodig hebben om het hotel te bereiken…
Ik vraag aan de politie of ik de auto nog kon ophalen. Dat mocht want dat zou ontploffing van auto’s voorkomen.
We lopen heel hard naar de auto en rijden rechts zoals ons is opgedragen, richting Biarritz.
De weg staat vol politie en rijen auto’s die proberen weg te geraken. Aan de kant mensen die verwaaid staan te kijken.
In Biarritz, het hotel dat is aangeraden, is geen plaats. We proberen enkele andere hotels maar nergens plaats. 1 heeft een kamer en die reserveren we.
Bij 10 keer rondrijden omdat de wegen niet overeenstemmen met gps komen we oververmoeid aan. De receptioniste slaagt er niet in een keycard aan te maken: dus er kan geen sleutel gemaakt worden om in de kamer te geraken….met de brandlucht in de kleren lijkt het me eerder het lot tarten als we nu in een kamer gaan zitten waar de deur niet 100% van open of toe gaat.
We checken weer uit en proberen het in het Radisson Blue hotel. Om 3PM staat een vriendelijke receptionist ons te woord en ‘helpt’ ons letterlijk uit de nood. Parking is vol maar omdat Stijn zijn voet heeft verzwikt bij het lopen uit het hotel, krijgen we een plaats pal op straat in de bosjes.
En een penthouse kamer op de bovenste verdieping. Ter compensatie – we zien er ellendig uit en ruiken naar verbrandde bomen.
3 PM 15 liggen we in bed.
Bang afwachtend of het hotel er nog staat gaat de nacht in.
Pas om 13 uur de andere dag krijgen we bericht dat het vuur op 40 meter is afgeremd en gestopt.
We kunnen terug naar hotel Atlanthal en kijken of alles gespaard is gebleven.
Ik trek mijn BBQ kleren weer aan en we vertrekken.
Bij het buitenkomen op zaterdag pas besef ik pas hoe we aan het noodlot zijn ontsnapt. Op amper 40 meter ziet de omgeving er pikzwart uit, verwoest, huizen afgebrand, huizen gespaard. Parkbos een puinhoop. Het smeult nog, er stijgend een warmte op bij het passeren. De lucht prikkelt.
De brandweer had moeite de brand onder controle te krijgen: stevige wind en hitte wakkerden de vlammen aan. Het vuur is inmiddels geblust maar er blijft een risico dat het weer oplaait, waarschuwde de burgemeester. In totaal is circa 165 hectare dennenbos in de as gelegd.
Vreemde ervaring. Bedankt aan alle hulpdiensten, brandweer, politie, Rode Kruis, Radisson Blue. We are safe!
Een mens moet toch veerkrachtig zijn in zijn leven. Opstaan en weer doorgaan. De eerste nacht slaap ik met een overlevingspakket naast mijn bed.
Video’s
[aiovg_videos category=”325″]
Foto’s
