Doel. Al weer een jaartje geleden dat we daar passeerden. De haven omsluit het verlaten dorp. Hoge dijken, nog hogere kranen vullen de einder. Verval. Elke keer takelen de huizen verder af. Geplunderd, beschadigd. Zoals ouderdom. Een opengevallen koffer met uitgerafelde bagage.
Een af en toe zonnige winterdag. De lucht kleurt mooi. Een wisselend kleurpallet, helder, zomers, donker, guur.
Soms lijkt het alsof Doel ooit terug tot leven komen zal. Enkele motards, enkele hippies-in-moderne-tijden. De kerncentralewolken kleuren helder.
Tijd voor een beeld vooraleer het echt te laat is. 03.02.2017
Het restaurant stond op de dijk in Doel en werd in de jaren ’80 onteigend om de dijk te verhogen. ©Lucien Maes – tussen 1960-1970
