BTB D3 (noot vd redactie, Ned. Vert. Back To Basics, Dag 3)
Vandaag zou de langste kilometerrit worden met als beloning Camping 3 in een rustig dal omzoomd met prachtige natuur. Het werd een lange stressrit, met files, temperatuurdaling tot 17 graden, en vooral regen en slibberige wegen. Onheilspellende bergen sloten ons in, dreigende engelenzitjes laagzwevend over de wegen.En dan moeten we links aanhouden en staan we plots voor een 2rijbaans achtbaan, steil de hoogte in, de ene haarspeldbocht na de andere dient zich aan, geen weg terug, gutsende regen, afgrond pal naast de aftandse afrastering, onheilspellende traag rijdende auto’s retour naar beneden. Klamme handen, hart in de keel, HELP. “Je te jure” als nooit bestaand. De 8baan tolt de hoogte in en dan plots een pechparking, net voor mijn oog op de slingerweg op de gps valt die deze keurig in 3D afbeeldde.
Even bekomen. Maar beslissing snel genomen, we gaan keren en retour naar beneden, die bergomarming uit. Alternatieve camping in de campingbijbel niet gauw gevonden, maar ik start de motor en draai daarboven op de smalste zijde ooit. In volle glibberige regen naar beneden, pas dan komen die bochten nog scherper, nog sneller op ons af. Aan de voet draaien we een parking op. Motor af, zuchten.
We zoeken en zoeken naar een geschikt alternatief om de nacht door te brengen. Die vinden we niet, en het wordt dus inderdaad de langste rit…600km zullen er die dag op de teller staan.
In het donker, onverlichtte snelwegen, gierende auto’s langs alle kanten snel ik hoogtes in, viaducten over…Stijn geniet van het uitzicht met de feeërieke verlichte huisjes op de bergflanken. Schoon inderdaad, onder andere omstandigheden. Plots is ‘die cambionne’ wel heel lang met zijn 8m, een kind, een hond en mezelf. Txs Dad dat ik al op jonge leeftijd achter het stuur van die Deuxchevaux mocht kruipen (Minder dan 12 was ik toen) en achter het stuur van de grote vrachtwagens vanaf een jaar of 13. Gelukkig heb ik iets van die ‘cambiones’ in het Dna.
We slingeren Zwitserland uit en Italië in langs een Godvergeten grensovergang richting Camping International. Hmmm…middernacht is het en we rijden onder de slagboom heen. We kunnen niet langsheen de grote verbodstekens-voor-honden kijken. We verschansen Skype in de toilet. Ik wil geen meter meer verder rijden en enkel ‘bekomen’. Een Madre Mia met dikke gele buik-vooruit checkt ons in. Alleluja, plaats om het even. Langs een supersmal laantje draai ik kundig in ‘een plaats’. We staan, we kunnen ontstressen en slapen. We besluiten nog een movie te nemen….Was me wel back-to-basics-om snel te vergeten. Ik denk aan Stijn zijn cd die onderweg speelde ‘Serious Beats’…I feel the heat, I feel the heat…ik heb de HEAT inderdaad gevoeld. Slaapwel!
’s Ochtends echter geniet ik plots van de natuur, het was, – Como Lugano – , werkelijk de moeite om even stil te staan en deze schoonheid vast te leggen op foto. Al die ellende en zo schoon, snel vergeten dus.
