Naar aanleiding van een schoolbezoek dat Stijn bracht aan Breendonk schreef Stijn een gedicht.
Een geschiedenis om nooit te vergeten.
Ik dacht en bad
Maar nooit werd dat aanhoord
Uren, dagen, maanden, weende ik
Maar nooit zag ik licht
Ik werkte en ik zwoegde
Allemaal voor Mijn Leven
Nooit zal iemand begrijpen wat ik ervaren heb.
De dood maakte mij niet bang,
Het was alles waar ik naar verlang.
Sorry, als ik ze geholpen heb
Maar ik ben kapot
Grijs, Grauw
En blauw van de kou.
Ik zal ooit terug denken
En zeggen: “ik heb nu mijn rust en leven”
Maar mijn inkerving voor het leven
Is de geschiedenis die ik meedraag
Ooit zal iemand deze bekijken
Maar tot dan heb ik mijn leven geleefd en mijn rust verdiend
| © Stijn Van Coppenolle, 02.2015
