Na een redelijke klim wijst de GPS aan dat we op de bestemming zijn aangekomen. Het Maison de repos lijkt nog in volle bedrijvigheid. Het heeft dezelfde steen en structuur als de urbex locatie die we willen fotograferen, maar het af en aan lopen van mensen is niet wat we zoeken. We besluiten de auto te parkeren en te voet de helling op te wandelen. Een afsluiting lijkt ooit dienst te hebben gedaan maar ligt plat op de grond, bandensporen tonen dat er toch recent beweging was. Na een fikse helling duikt het Sanatorium op. Imposant gebouw. We vinden onmiddellijk een deur die open is en worden overdonderd door het kleurrijke licht en de redelijk verzorgde indruk die dit verlaten gebouw maakt. Het sanatorium deed ooit dienst voor de verzorging van patiënten met tuberculose. Na zijn medische loopbaan bracht het kort onderdak aan asielzoekers, die het pand hebben verlaten in 2013. Het gebouw met zijn 16.000 m² domein en 9000m² bebouwde oppervlakte staat momenteel te koop. Echte oude spullen hebben we dus niet aangetroffen. Het gebouw is redelijk in tact en vooral de elektriciteit die nog aangesloten is is opvallend. Overal branden de lichten uit kapotte armaturen. De ramen zijn ingeslagen of staan wagenwijd open maar toch brandt de verwarming op volle toeren…Een indrukwekkende keuken bevat nog alle inox apparatuur; legborden en bestek zijn nog aanwezig tot een transportband toe. Een gigantisch groot pand dat nutteloos staat te verkommeren, ideaal als vakantieresort of voor daklozen bv.
Qua adrenaline kon deze Urbex locatie de kroon spannen, allerlei geluiden spookten doorheen de lege ruimtes, verdiep na verdiep, gang na gang. Bij het verlaten van het gebouw was de deur plots gebarricadeerd langs de binnenkant en alle andere deuren zaten op slot.
Al snel ontdekten we 4 meiden die ook op urban exploratie waren.
In alle geval een zeer mooie omgeving en prachtig uitzicht rond dit statige Sanatorium du Basil.
