Ik zag vandaag de oude dame zittend op een bank
kijkend naar de ganzen en de kerk
Bijna statisch
Geruisloos
Eenzaam
starend in de zon en het niets
Het haar zilverend grijs, de huid bruinend getaand
als schrijnend broos én sterk
Zuinig knabbelend aan een boterham
hoogst wellicht meegenomen op haar omafiets
De linkerhand omklemt de Bruin en glanzende broodzak uit oorlogstijd
Ziet ze ons wel of ziet ze ons niet, de dame op de bank
ze lijkt rustig eerder stil
gestild in
gedachten verhuld of in eenzaamheid gehuld
Waaraan zou ze denken de oude dame
zittend op de bank turend naar de ganzen en de kerk
Hoe ze schoolliep misschien
naast die zelfde kerk
in een haastig voorbij gevliet tijdperk
De hoeveelheid aan gemiste kansen,
de gemiste vreugde,
de gemiste blijdschap
en het blijvend verdriet
Het kan toch bijkans niet anders dat denken en dat blijvende verdriet
Bijna statisch,
geruisloos,
eenzaam
denkend aan hoe het was, had kunnen zijn, kan nog net misschien
Tachtigers zijn van nature gestild
in gedachten verhuld
in eenzaamheid en verloren kansen
De dame op de bank kijkt even op
Heel broos
Heel even schuchter
Een glans en glimp om de zilveren gloed
Is dat haar dochter niet?
Broos knabbelend eenzaam verder stilstaand geluk.
Copyright Sabrina Maes (2013-2015)
